APPELBOOM
verlangen naar de verte is hier de zomerbries al kunnen voelen van nog onzichtbare bossen - lichtjaren hier vandaan - die bomen bladeren schaduw worden is zoeken en reiken naar het niets en naar het alles tegelijk want verlangen heeft geen huis geen grens geen einde is moeite en gevecht tot onder de schaduw van de appelboom verlangen en verte zomaar van plaats wisselen en ze dichterbij dan verte ver is |
zoals alleen geliefden dat kunnen
in een waterval van kijken zoals alleen geliefden dat kunnen word ik geboren in haar ogen die zonder mij blind zouden zijn zonder adem huid zweet of zwoegende woorden met niets anders dan kijken boetseert ze mijn bestaan Opgenomen in Poezie prijspad Plasmolen Molenhoek 2010 ISBN 978-90-71832-58-1 |
langs rustig water
ik kijk hoe ze hier ligt een eeuwenoude grafsteen in de armen van de Eem zie hoe ze zich laat wiegen in een beweging van heimwee en thuiskomen met het kijken groeit een stilte stiller dan mijn oren kunnen horen worden de ruisende bomen kathedralen waarin de geliefden van ooit weer zingen dansen haast over het water naar elkaar toe geheiligd door tranen van troost en afscheid strooien hun stemmen rozenbladeren van kaddish en kyrie in het rond er is niemand meer die hen kent en zij is te oud om hun namen nog te kunnen dragen maar aan het mos dat haar bedekt kun je zien hoe zacht hun liefde was Gedicht over de sefardische begraafplaats te Amersfoort |
mevrouw de Groot – Hemeijer
tussen fotolijstjes opgepoetst eiken en trage eenzaamheid zit ze in haar stoel de huid van zachtheid tot eelt gewreven de bloeiende kralen van hun samenzijn ooit streelt ze tussen haar vingertoppen tot onbevlekte liefde als een rozenkrans wervelt zijn stem in haar rond verlokt haar uit de tijd zodat gisteren weer vandaag kan zijn uit de bundel zonder haast 2013 |